Po włączeniu Bydgoszczy w granice odrodzonego Państwa Polskiego w styczniu 1920 roku, zaistniały warunki do podziału parafii bydgoskiej i podniesienia do rangi parafialnych, zbudowanych uprzednio świątyń filialnych. 10 kwietnia 1924 r. został opublikowany dekret ks. kardynała Edmunda Dalbora o podziale parafii, z której utworzono pięć nowych wspólnot parafialnych: Świętej Trójcy, Najświętszego Serca Pana Jezusa, św. Wincentego a’ Paulo, Matki Bożej Nieustającej Pomocy, Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Brzozie – Przyłękach, która obejmowała miejscowości: Brzozę wraz z osadą przy jeziorze Jezuickim, Ciele, Emilianowo, Łażyn, Piecki, Prądki, Przyłęki, Stryszek, Zielonkę, oraz miejscowości dotychczas należące do parafii łabiszyńskiej: Kobylarnię, Olimpin, Antoniewo, Smolno i Wałownicę.
Erygowana parafia w Przyłękach posiadała już kaplicę wybudowaną w latach 1915-1916 przez ks. Edwarda Beckera proboszcza bydgoskiej parafii farnej. W niej koncentrowało się całe życie parafialne. Po włączeniu kaplicy do okręgu duszpasterskiego na Szwederowie, obowiązki duszpasterskie w małej, przyłęckiej świątyni spełniał dziekan bydgoski ks. kan. Jan Konopczyński – ówczesny proboszcz parafii MBNP w Bydgoszczy. Pierwszym administratorem był ks. Stanisław Budrys, który mieszkał w Przyłękach w latach od 1924 do 1927 roku. W 1927 roku nowym administratorem Przyłęk został ks. Feliks Kaszuba, który pracując nad zbawieniem dusz sobie powierzonych, zakładał organizacje kościelne, stowarzyszenia takie jak: Żywy Różaniec ojców, matek, młodzieńców i panien. Zorganizował chór kościelny i ministrantów. Całą duszą pracował nad powierzonymi jego pasterskiej pieczy wiernymi do 1933. W tym roku trzecim z rzędu administratorem został ks. Franciszek Laczkowski. Od samego początku widząc, że kaplica w Przyłękach była za mała i nie mogła pomieścić wszystkich wiernych, nosił się z zamiarem jej rozbudowania, względnie pobudowania nowego kościoła. Za radą ówczesnego wójta Leona Kiestrzyna z Brzozy, starosta Józef Nowak przekonał ks. Laczkowskiego do podjęcia decyzji o wybudowaniu kościoła w Brzozie, gdzie chciano utworzyć ostoję polskości przeciwko Niemcom. Należało za wszelką cenę te okolice polonizować. 17 czerwca 1934 r. nastąpiło poświęcenie kamienia węgielnego pod nowy kościół w Brzozie przez J. Ekscelencję ks. bpa Laubitza. Budowa kościoła postępowała bardzo szybko dzięki poparciu władz państwowych tak, że już w październiku 1937 ówczesny dziekan bydgoski – ks. kanonik Stepczyński dokonał poświęcenia kościoła w Brzozie. Ks. prob. Laczkowski przeprowadził się do nowowybudowanej plebanii w Brzozie. Konsekracji kościoła dokonał w niedzielę 15 maja 1938 ksiądz kardynał August Hlond – Prymas Polski. Ukończone zostało dzieło, które miało służyć Panu Bogu na chwałę, a ludziom na zbawienie dusz. 20 października 1939 Niemcy aresztowali ks. Laczkowskiego i po około 3 tygodniach rozstrzelali go w Dolinie Śmierci na Bydgoskim Fordonie.
W marcu 1945 roku ks. Jan Jarocki przybył do Nowej Wsi Wielkiej z zadaniem otoczenia opieką duszpasterską parafii Brzoza – Przyłęki (przyjeżdżał w każdą niedzielę). Z dniem 15 października 1946 r. władza kościelna powołała na administratora parafii Brzoza – Przyłęki ks. Edwarda Kaczyńskiego, który pełnił tę funkcję przez cztery miesiące. Od 15 lutego 1947 roku proboszczem parafii został ks. Stanisław Mocny ( były wikariusz parafii Świętej Trójcy w Bydgoszczy). Powierzono mu także opiekę nad parafią Matki Bożej Bolesnej w Cielu. Po 38-letniej pracy duszpasterskiej 30 maja 1985 roku parafianie pożegnali ks. Stanisława Mocnego, na którego miejsce przyszedł 7 lipca tegoż roku ks. Ryszard Kiełczewski (był 15 miesięcy). 1 października 1986 nowym proboszczem został ks. Jan Graczyk, który pełnił posługę duszpasterską w Brzozie i w kościele filialnym w Przyłękach do powołania dnia 27.06. na urząd proboszcza ks. Bogusława Kűhna (emeryta obecnie mieszkającego w parafii Matki Bożej Ostrobramskiej w Bydgoszczy).
Po uwzględnieniu próśb mieszkańców Przyłęk i przedstawieniu przez nich przesłanek historycznych, duszpasterskich, społecznych, ekonomicznych i ubranistycznych sprzyjających „reaktywacji” parafii w Przyłękach, Ordynariusz Bydgoski Bp Jan Tyrawa dekretem z dnia 7 października 2009 roku (w Roku Kapłańskim dedykowanym św. Janowi Vianneyowi i we wspomnienie Matki Bożej Różańcowej), wspólnocie liczącej około tysiąc mieszkańców i gromadzącej się w małej świątyni, nadał prawny tytuł parafii. W tym pamiętnym dniu ks. mgr lic. Zdzisław Lahutta, który przybył do Przyłęk już 25 czerwca 2009 roku (z parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bydgoszcz) z zadaniem organizowania życia duszpasterskiego otrzymał proboszczowski dekret.
Po uporządkowaniu terenu kościelnego, gruntownym remoncie prezbiterium, wymianie okien, wymalowaniu wnętrza świątyni, odświeżeniu ogrodzenia na cmentarzu z położeniem kostki brukowej, odrestaurowaniu starego cmentarza „na górce” oraz ożywieniu życia duszpasterskiego i po poświęceniu fundamentów przez Pasterza Diecezji 12 maja 2011, przystąpiono do budowy plebanii. Prace przy budowie trwały 15 miesięcy i dokładnie 4 sierpnia 2012 r. – we wspomnienie św. Jana Vianney’a patrona proboszczów – ks. prob. Zdzisław mógł przenieść się z wynajmowanego dotąd rodzinnego domku Państwa Janiny i Floriana Gadaszewskich przy ulicy Zabytkowej 2, do nowego Domu Parafialnego, któremu patronuje św. Jan Paweł II. Jego myśl „człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to kim jest; nie przez to co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi” towarzysząca dziełu budowy, niezmiennie zachęcała do działania i jednoczenia parafii, w której słowa WSPÓLNIE MOŻEMY WIĘCEJ przyczyniały się do umacniania i pogłębiania życia duchowego, modlitewnego, sakramentalnego, a Dom Parafialny umożliwia organizowanie formacyjnych spotkań już istniejących, jak i tworzących się wspólnot.
Przedstawiciele – powołanego przez ks. prob. Zdzisława – Stowarzyszenia Kościół naszym Domem w porozumieniu z nową Radą Ekonomiczną i zaangażowanymi parafianami postanowili utworzyć KOMITET ROZBUDOWY KOŚCIOŁA W PRZYŁĘKACH. Natychmiast nakreślono 10-etapowy proces rozbudowy świątyni, który był entuzjastycznie i konsekwentnie realizowany.
Modlitwa na rozpoczęcie rozbudowy i wkopanie szpadla przez KOMITET ROZBUDOWY KOSCIOŁA
Dzieło rozbudowy kościoła rozpoczęto w Dniu Kanonizacji Jana Pawła II 27 kwietnia 2014 roku, wspólną modlitwą na działce przylegającej do starego kościółka. Do końca sierpnia tegoż roku w I ETAPIE ROZBUDOWY – wylano ławy fundamentowe, położono fundamenty stawiając na nich ściany żelbetowe na wysokość 4, 5 metra.
Do października 2015 roku – Jubileuszowego Roku 1oo-lecia naszego kościółka – trwał najtrudniejszy i najbardziej kosztowny II ETAP ROZBUDOWY czyli wykonanie krążyn, zbrojeń i wylanie łuków. Ułożenie konstrukcji dachowej i wstawienie okien. Autorski projekt pracowni KONSBUD zakładał połączenie tradycji ze współczesnym spojrzeniem na świątynię. Dobudowana część bazylikowa, może nie jest monumentalna bryłą ale jest oryginalna swoją asymetrycznością. Łuki wewnątrz świątyni, które jak niebiańskie sklepienie nieba prowadzą do kontemplacji Maryi Wniebowziętej.
Do września 2016 Jubileuszowego Roku Miłosierdzia trwał III ETAP ROZBUDOWY polegający na wytynkowaniu wnętrza świątyni, powiększeniu chóru i zainstalowaniu ogrzewania podłogowego z siedmioma odwiertami wokół kościoła. Zimą w świątyni temperatura średnio oscyluje między 16-18 C.
Podczas IV ETAPU ROZBUDOWY w roku 2017 Roku Jubileuszu 100-lecia Objawień Fatimskich zlecono wykonanie oryginalnych – nigdzie nie spotykanych – stacji drogi krzyżowej, na połączeniu części świątyni starej z nową i po uroczystym poświęceniu zawieszono obrazy św. Józefa i św. Jana Marii Vianneya autorstwa artysty malarza Piotra Badziąga. Budowa wieży, to kolejne duże wyzwanie, wysiłek i mobilizacja całej wspólnoty parafialnej. Wieża zgodnie z projektem stanowi dopełnienie bryły architektonicznej świątyni. Wybudowana w żelbecie na wysokość 23 metrów. Do dzwonnicy prowadzą metalowe schody, po których można dojść do dzwonu, którego wylanie Komitet Rozbudowy Kościoła zlecił Firmie Ludwisarskiej Felczyńskich z Przemyśla. Wieża zwieńczona została dachem i 2,5 metrowym krzyżem. Dzwon św. Rity został poświęcony 15 sierpnia podczas uroczystości odpustowych ku czci Maryi Wniebowziętej (poniżej specjalny film o narodzinach dzwonu z 5.07.2017 roku).
WIEŻA – SCHODY – DZWON
„Nowe tchnienie i serce parafii”
„Wybudowana wieża to wielkie wyzwanie, któremu sprostaliśmy oraz owoc wysiłku i mobilizacji CAŁEJ WSPÓLNOTY PARAFIALNEJ niezmiennie działającej w myśl zasady WSPÓLNIE MOŻEMY WIĘCEJ. Stanowi ona dopełnienie bryły architektonicznej naszej świątyni zgodnie z przygotowanym wcześniej projektem, który konsekwentnie realizujemy. Do dzwonnicy prowadzą metalowe, profesjonalne schody do dzwonu, którego wylanie Komitet Rozbudowy Kościoła zlecił Firmie Ludwisarskiej Felczyńskich w Przemyślu. Wieża zwieńczona została konstrukcją dachową z 2,5 metrowym krzyżem. Wertykalny /pionowy – skierowany do Boga/ kierunek, w uzupełnieniu do horyzontalnego /poziomego – skierowanego do człowieka/, staje się dla nas znakiem i przynaglającym wezwaniem, wskazującym na cel chrześcijańskiego życia, jakim jest niebo: ta wysoka wieża woła chodźcie wszyscy do kościoła, do kościoła chodzić trzeba, aby dostać się do nieba.
Pierwowzorem przyłęckiego dzwonu jest Dzwon Miłosierdzia, który obwieścił światu przybycie papieża Franciszka na Światowe Dni Młodzieży w Krakowie. Ochrzciliśmy go imieniem św. Rity ponieważ z ofiarodawcami, fundatorami, „rodzicami chrzestnymi” uznaliśmy, że imię tej świętej jest najwłaściwsze dla czasu, w którym przyszło nam żyć i realizować wolę Bożą. Chociaż minęło tyle wieków od życia tej – niezmiernie popularnej świętej – patronki od spraw trudnych i niemożliwych, to doświadczamy jej skutecznego orędownictwa u Boga i bierzemy z niej wzór życia całkowicie oddanego Bogu. Ona zachwyciła niezwykłą zdolnością jasnego definiowania i realizowania swoich celów.
Św. Rita przypomina wspólnocie parafialnej słowa, które zostały umieszczone z jej wizerunkiem na inskrypcji, jako przesłanie dla nas i dla pokoleń, które nastaną po nas: Jeśli wierzycie w Boga, to nie ma rzeczy niemożliwych.
Po drugiej stronie dzwonu wskazano na jego funkcje i czasowe okoliczności zaistnienia: Dzwonię na chwałę Boga i Maryi Wniebowziętej, zwołuję na modlitwę, budzę sumienia, wzywam do nawrócenia i pokuty, napełniam wiarą, nadzieją i miłością, obwieszczam Boże Błogosławieństwo żyjącym, łaskawy sąd i szczęśliwe przebywanie w niebie umarłym.
Powołano mnie do życia w 100. rocznicę Objawień Fatimskich, kiedy Namiestnikiem Chrystusowym na Stolicy Piotrowej był Papież Franciszek, Ordynariuszem Diecezji Bydgoskiej Biskup Jan Tyrawa, Proboszczem Ks. Zdzisław Lahutta.
Ufundowały mnie rodziny i pierwsze litery ich nazwisk: KOD czyli Katolicy Oddani Dziełu.
Kochani! Wszystkie Boże natchnienia przyjmujemy z poddaniem się woli Pana. Nowy Rok Duszpasterski 2018 chcemy przeżywać ze świadomością, że Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym, który nieustannie nas ożywia, mobilizuje i z Jego pomocą chcemy odnowić w sobie Boże synostwo, zrozumieć ważność osobistego wyboru Chrystusa, ściślej jednocząc się z Nim i wciąż odkrywać, przyjmować oraz rozwijać dar parafii, jako wspólnoty dojrzewania wiary (Wasz proboszcz Zdzisław).
V ETAP ROZBUDOWY w roku 2018 dotyczy obłożenia rozbudowanej części kościoła cegłą klinkierową (35 000 sztuk) i ułożenia na całej połaci dachu dachówki karpiówki z obróbką miedzianą. Nawiedzenie kopii cudownego Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej 4 marca 2019 roku zmobilizowało wspólnotę parafialną do rozpoczęcia VI ETAPU ROZBUDOWY od wyposażenia zakrystii, wykonania rzeźby św. Jana Marii Vianneya, malowania kościoła, by w 2020 ułożyć posadzkę, „umeblować” prezbiterium, wykonać ławki w całej świątyni, balustradę na chórze i oświetlić wnętrze świątyni.
Budowa bramy z klinkieru według projektu pana Krzysztofa Jankowskiego, realizacja witraża: tryptyku Bożego miłosierdzia Stworzenie – Wcielenie – Odkupienie oraz wykonanie kutej bramy wg. pomysłu ks. prob. Zdzisława i jej poświęcenie przez Bpa Krzysztofa Włodarczyka 10 maja, to realizacje inwestycji z przełomu 2021/2022 stanowiące VII ETAP ROZBUDOWY.
Kolejnym wyzwaniem, które wymagało szybkiej realizacji w VIII ETAPIE ROZBUDOWY w roku 2023 było postawienie ogrodzenia klinkierowego z kutymi przęsłami i obróbka blacharską od ulic: Zabytkowej i św. Jana Marii Vianneya.
IX ETAP ROZBUDOWY przypadający na rok 2024 rozpoczął się 11 edycją Anielskiego Balu z galą wręczenia przez Ordynariusza Bydgoskiego 100 talentów (medali) wdzięczności. Trudno byłoby cokolwiek zrealizować z inwestycji budowalnych gdyby nie tworzenie zjednoczonej w realizacji celów i zbudowanej na fundamencie wiary i miłości Wspólnoty Parafialnej. Złoty Jubileusz powołania jej do istnienia był wyjątkowym darem za który podziękowaliśmy Uroczystą Mszą św., Przewodniczył jej Bp Krzysztof Włodarczyk 7.04.2024 o godz. 12.30 z poświęceniem pamiątkowej tablicy i przekazaniem medali 20-lecia Diecezji Bydgoskiej przedstawicielom Stowarzyszenia Kościół naszym Domem i rady ekonomicznej. Parafialny Jubileusz dopełnił obiad dla 100 gości w dworku Milusin.
Kanoniczna wizytacja Bpa Krzysztofa Włodarczyka wyznaczona na 15/16 grudnia 2024 r. to X ETAP, który stanowi zwieńczenie rozbudowy kościoła w Przyłękach i wprowadzi w rok święty 2025 służący rozbudzeniu i umocnieniu chrześcijańskiej nadziei również na nowe inwestycje prowadzące do konsekracji kościoła na jubileusz 25-lecia przywrócenia parafii w Przyłękach.
PRZYSZŁOŚĆ jest DAREM jaki ofiarowuje nam PRZESZŁOŚĆ i tylko WSPÓLNIE MOŻEMY BARDZIEJ BYĆ I WIĘCEJ TWORZYĆ !!!