Po włączeniu Bydgoszczy w granice odrodzonego Państwa Polskiego w styczniu 1920 roku, zaistniały warunki do podziału parafii bydgoskiej i podniesienia do rangi parafialnych, zbudowanych uprzednio świątyń filialnych. 10 kwietnia 1924 r. został opublikowany dekret ks. kardynała Edmunda Dalbora o podziale parafii, z której utworzono pięć nowych wspólnot parafialnych: Świętej Trójcy, Najświętszego Serca Pana Jezusa, św. Wincentego a’ Paulo, Matki Bożej Nieustającej Pomocy, Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Brzozie – Przyłękach, która obejmowała miejscowości: Brzozę wraz z osadą przy jeziorze Jezuickim, Ciele, Emilianowo, Łażyn, Piecki, Prądki, Przyłęki, Stryszek, Zielonkę, oraz miejscowości dotychczas należące do parafii łabiszyńskiej: Kobylarnię, Olimpin, Antoniewo, Smolno i Wałownicę.
Erygowana parafia w Przyłękach posiadała już kaplicę wybudowaną w latach 1915-1916 przez ks. Edwarda Beckera proboszcza bydgoskiej parafii farnej. W niej koncentrowało się całe życie parafialne. Po włączeniu kaplicy do okręgu duszpasterskiego na Szwederowie, obowiązki duszpasterskie w małej, przyłęckiej świątyni spełniał dziekan bydgoski ks. kan. Jan Konopczyński – ówczesny proboszcz parafii MBNP w Bydgoszczy. Pierwszym administratorem był ks. Stanisław Budrys, który mieszkał w Przyłękach w latach od 1924 do 1927 roku. W 1927 roku nowym administratorem Przyłęk został ks. Feliks Kaszuba, który pracując nad zbawieniem dusz sobie powierzonych, zakładał organizacje kościelne, stowarzyszenia takie jak: Żywy Różaniec ojców, matek, młodzieńców i panien. Zorganizował chór kościelny i ministrantów. Całą duszą pracował nad powierzonymi jego pasterskiej pieczy wiernymi do 1933. W tym roku trzecim z rzędu administratorem został ks. Franciszek Laczkowski. Od samego początku widząc, że kaplica w Przyłękach była za mała i nie mogła pomieścić wszystkich wiernych, nosił się z zamiarem rozbudowania jej, względnie pobudowania nowego kościoła. Za radą ówczesnego wójta Leona Kiestrzyna z Brzozy, starosta Józef Nowak przekonał ks. Laczkowskiego o konieczności budowy kościoła w Brzozie, gdzie chciano utworzyć ostoję polskości przeciwko Niemcom. Należało za wszelką cenę te okolice polonizować. 17 czerwca 1934 r. nastąpiło poświęcenie kamienia węgielnego pod nowy kościół w Brzozie przez J. Ekscelencję ks. bpa Laubitza. Budowa kościoła postępowała bardzo szybko dzięki poparciu władz państwowych tak, że już w październiku 1937 ówczesny dziekan bydgoski – ks. kanonik Stepczyński dokonał poświęcenia kościoła w Brzozie. Ks. prob. Laczkowski przeprowadził się do nowowybudowanej plebanii w Brzozie. Konsekracji kościoła dokonał w niedzielę 15 maja 1938 ksiądz kardynał August Hlond – Prymas Polski. Ukończone zostało przepiękne dzieło, które miało służyć Panu Bogu na chwałę, a ludziom na zbawienie dusz. 20 października 1939 Niemcy aresztowali ks. Laczkowskiego i po około 3 tygodniach rozstrzelali go w dolinie śmierci na Bydgoskim Fordonie.
W marcu 1945 roku ks. Jan Jarocki przybył do Nowej Wsi Wielkiej z zadaniem otoczenia opieką duszpasterską parafii Brzoza – Przyłęki (przyjeżdżał w każdą niedzielę). Z dniem 15 października 1946 r. władza kościelna powołała na administratora parafii Brzoza – Przyłęki ks. Edwarda Kaczyńskiego, który pełnił tę funkcję przez cztery miesiące. Od 15 lutego 1947 roku kolejnym administratorem parafii został ks. Stanisław Mocny (wikariusz parafii Świętej Trójcy w Bydgoszczy). Powierzono mu także opiekę nad parafią Matki Bożej Bolesnej w Cielu. Po 38 – letniej pracy duszpasterskiej 30 maja 1985 roku parafianie pożegnali ks. Stanisława Mocnego, na którego miejsce przyszedł 7 lipca tegoż roku ks. Ryszard Kiełczewski (był 15 miesięcy). 1 października 1986 nowym proboszczem został ks. Jan Graczyk, który pełnił posługę duszpasterską w Brzozie i w kościele filialnym w Przyłękach do powołania dnia 27.06. na urząd proboszcza ks. Bogusława Kűhna.
Po uwzględnieniu próśb mieszkańców Przyłęk i przedstawieniu przez nich przesłanek historycznych, duszpasterskich, społecznych, ekonomicznych i ubranistycznych sprzyjających „reaktywacji” parafii w Przyłękach, Ordynariusz Bydgoski ks. bp. Jan Tyrawa dekretem z dnia 7 października 2009 r. (w Roku Kapłańskim i we wspomnienie Matki Różańcowej), wspólnocie liczącej około tysiąc mieszkańców i gromadzącej się w małej świątyni, nadał prawny tytuł parafii, której pierwszym proboszczem został ks. mgr lic. Zdzisław Lahutta.
Po uporządkowaniu terenu kościelnego, gruntownym remoncie prezbiterium, wymianie okien, wymalowaniu wnętrza świątyni, odświeżeniu ogrodzenia na cmentarzu z położeniem kostki brukowej, odrestaurowaniu starego cmentarza „na górce” oraz ożywieniu życia duszpasterskiego, po poświęceniu fundamentów przez Pasterza Diecezji 12 maja 2011, przystąpiono do budowy plebanii. Po 15 miesiącach budowy dokładnie 4 sierpnia 2012 r. – we wspomnienie św. Jana Vianney’a patrona proboszczów – ks. proboszcz Zdzisław mógł przenieść się z wynajmowanego dotąd rodzinnego domu Janiny i Floriana Gadaszewskich przy ulicy Zabytkowej 2, do nowego Domu Parafialnego, któremu patronuje św. Jan Paweł II. Jego myśl „człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to kim jest; nie przez to co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi” towarzysząca dziełu budowy, niezmiennie zachęca do działania. Jest inspiracją wciąż trwającego dzieła tworzenia parafii, w której słowa RAZEM MOŻEMY WIĘCEJ przyczyniają się do pogłębiania i umacniania życia wspólnotowego i duchowego, a Dom Parafialny umożliwia organizowanie formacyjnych spotkań już istniejących, jak i tworzących się wspólnot.
Wspólnymi siłami – od 2009 do 2022 – nie tylko wybudowaliśmy Dom Parafialny przy ulicy św. Jana Marii Vianney’a 2 ale od 27.04.2014 rozbudowaliśmy – w 10 etapach – dotychczasową kaplicę w piękną bazylikową świątynię.
W trudnym czasie pandemii – w największe okna – został wstawiony witraż Tryptyk Bożego Miłosierdzia: STWORZENIE – WCIELENIE – ODKUPIENIE.
Z Boża pomocą – na przełomie 2021/2022 – została zbudowana okazała brama wejściowa, nawiązująca swoim kształtem do południowej części architektonicznej kościoła.
W kolejnych latach zamierzamy wstawić witraże przedstawiające symbolikę 7 sakramentów świętych w nowej części świątyni i 12 apostołów w jej części historycznej oraz pragniemy kontynuować ogrodzenie kościoła w klinkierze z zapoczątkowanymi już słupkami od strony św. Jana Marii Vianneya i Zabytkowej.
Bp Krzysztof Włodarczyk Ordynariusz Bydgoski, dokonał uroczystego poświęcenia kościelnej bramy będącej znakiem niewidzialnej bramy do Królestwa Bożego, dnia 10 maja 2022 roku.