Dzieci komunijne w II Niedzielę Wielkiego Postu – podczas kazania – „wchodząc z Panem Jezusem i wybranymi Apostołami na Górę Przemienienia”, postanowiły postawić „Namiot Spotkania”. W ten sposób tak, jak św. Piotr „Panie dobrze, że tu jesteśmy…” chciały przedłużyć spotkanie, w którym Ojciec przypomniał „To jest mój Syn umiłowany…. Jego słuchajcie”. Po przeniesieniu z namiotu znaków obecności Pana Jezusa /ewangeliarz – Słowo i hostia – Chleb/ wszystkie dzieci komunijne weszły do namiotu, który stał się „znakiem schronienia” takim, jakie znajdujemy w Najświętszym Sercu Jezusowym, które kontemplujemy szczególnie w Wielki Poście. Boże Serce pełne miłości zostało zranione i przebite naszymi grzechami… dlatego żałujemy, pokutujemy i z Chrystusem zmierzamy na Golgotę…
