Całej Wspólnocie Parafialnej, Sympatykom naszej świątyni i Wszystkim, którzy zaglądają na naszą stronę, bardzo serdecznie dziękuję za duchową jedność podczas modlitwy, w tym niespodziewanym i trudnym czasie. Cieszę się, że korzystamy z dostępnych transmisji telewizyjnych i internetowych /Mszy św., adoracji, nabożeństw pasyjnych i rekolekcji wielkopostnych/.

W poczuciu odpowiedzialności za zdrowie i życie swoje i innych zostaliśmy w domach i proszę, abyśmy jeszcze wytrwali w tym zdyscyplinowaniu, aż do odwołania obecnego stanu zagrożenia.

Wspólnie możemy więcej to zasada, która cały czas towarzyszy dziełu rozbudowy naszej świątyni i umacniania poczucia wspólnoty, teraz nabiera szczególnego znaczenia, byśmy jeszcze bardziej zaangażowali się w budowanie wspólnoty rodzinnej, parafialnej, narodowej czy ogólnoludzkiej. Wspólnie możemy ocalić to, co dla nas najcenniejsze /ktoś niedawno po Mszy św. powiedział, „że ten czas jest nam potrzebny, byśmy nie tylko pomyśleli o życiu >w różnych jego aspektach< ale, byśmy mu przywrócili właściwą hierarchię wartości/. Mądre słowa. Mamy zatem czas, aby nasze życie na nowo, a może inaczej poukładać albo przywrócić mu normalność, od której zaczęliśmy odchodzić.

Tęsknimy za normalnością, za poczuciem spokoju i bezpieczeństwa, za wzajemnymi relacjami, które dają szczęście, za Panem Jezusem, który prowadzi nas drogami życia doczesnego i zapewnia nam – przez Misterium Paschalne – udział w życiu wiecznym. Niech w tych naszych tęsknotach nie zabraknie refleksji św. Jana Pawła II /bliski Jubileusz 100 rocz. urodzin/, który jako mały chłopiec patrzył przez okno swojego rodzinnego domu i widział na kościelnym murze zegar słoneczny z napisem „Czas ucieka, wieczność czeka

Kochani! Czas ucieka i Wielki Post szybko zmierza do Wielkiego Tygodnia. Jeszcze nie tak dawno w Środę Popielcową usłyszeliśmy słowa „prochem jesteś i w proch się obrócisz”;  „nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”, a już przeszliśmy za Chrystusem z pustyni /POKUSY/ na górę Przemienienia /ZACHWYT/, sprzed studni Jakubowej /PRAGNIENIA/ do sadzawki Siloe /WIDZENIE/, z gościnnej Betanii /WIARA, KTÓRA DAJE ŻYCIE/ pójdźmy za Panem Jezusem do Jerozolimy /CHWAŁA PANU/ i na Krzyż /POSŁUSZEŃSTWO/. Przed nami CENTRUM I SENS ŻYCIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO – TRIDUUM PASCHALIS – ZWYCIĘSTWO CHRYSTUSA NAD ŚMIERCIĄ, PIEKŁEM I SZATANEM!!!

Krzyż, pusty Grób i świątynia bez wiernych to znaki nadziei… czy właściwie je odczytamy?